บทที่ 1422

ทำไมนะ เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว เธอก็ยังคงหวั่นไหวไปกับเขาได้?

ครืด ครืด

เสียงล้อรถเข็นหมุนเสียดสีกับพื้นดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เส้นประสาทของเซี่ยอันห่าวพลันตึงเครียดขึ้นมาทันที

"แกร๊ก" ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก

เฉียวจือเฉินเข้ามาแล้ว

เซี่ยอันห่าวไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เธอจ้องมองผิวน้ำ ดวงตากะพริบถี่ๆ

เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ